Bavljenje fizičkom aktvnošću nakon srednjeg doba snižava rizik od demencije

Čini se da bavljenje fizičkom aktivnošću u srednjim godinama može da spreči demenciju u kasnijim godinama, pokazala je studija koju je sproveo Univerzitet Istočne Finske. Osobe koje se bave fizičkom aktivnšću barem dva puta nedeljno imaju manje šanse da obole od demencije nego oni koji su bili manje aktivni. Zaštitni efekti su naročito jaki među gojaznim ljudima. Pored toga, rezultati su pokazali da bavljenje fizičkom aktvnošću nakon srednjeg doba može takođe da doprinese snižavanju rizika od demencije.

Predloženo je nekoliko promenjivih faktora rizika nastanka demenciju, ali detaljnije objašnjenje ovih informacija je od suštinskog značaja za sprovođenje efikasnih preventivnih intervencija usmerenih na visokorizične grupe. Fizička aktivnost u slobodno vreme (LTPA) je posebno važna zbog svog uticaja na celokupno zdravlje a posebno na kardiovaskularni sistem. Prethodno istraživanje je dalo dokaze koji nisu dosledni kada je reč o uspostavljanju veze između LTPA i demencije, verovatno zbog kratkog vremena praćenje, intenziteta fizičke aktivnosti ili karakteristika stanovništva, kao što su pol, indeks telesne mase, starosti ili genetski faktori rizika od nastanka demencije.

Novija saznanja studije o kardiovaskularnim faktorima rizika, starenju i slučajevima demencije (CAIDE) su pokazala da su oni koji bave fizičkim aktivnostima u slobodno vreme (LTPA) najmanje dva puta nedeljno izloženi manjem riziku od nastanka demencije u odnosu na manje aktivne pojedince. Iako su ovi preventivni efekti posmatrani kod svih ljudi koji su učestvovali u izradi studije, bez obzira na pol ili genetske faktore rizika, oni su posebno bili izraženi kod debelih i gojaznih osoba.

Ukoliko neko počne da se bavi fizičkom aktivnošću nakon srednjeg doba i dalje može smanjiti rizik od nastajanja demencije.

Ukoliko ostanemo fizički aktivni , ili postanemo aktivniji , nakon srednjeg doba takođe možemo da doprinesemo smanjenju rizika od nastanka demencije , ovo se posebno odnosi na ljude koji su debeli ili su gojazni u srednjim godinama . Saznanja do kojih se došlo nisu objašnjena u odnosu na socio-ekonomsko poreklo, starosti, pol, genetske faktore rizika, gojaznost, gubitak težine, opšte zdravstveno stanje ili fizičku napor koji je u direktnoj vezi sa poslom kojim se bavimo.

Ovi rezultati ukazuju na to da jedinstvena prilika da započnemo bavljenje nekom fizičkom aktivnošću kako bismo sprečili demenciju može da traje od srednjeg doba do poznijih godina. Rezultati ispitivanja koja su trenutno u toku, kao što su ona u finskom multicentru FINGER mogu da daju detaljnije informacije u vezi sa vrstom, intenzitetom i trajanjem fizičke aktivnosti koje mogu da se koristi kako bi delovale preventivno na slabljenja kognitivnih moći u kasnijim godinama.

Učesnici u CAIDE projektu su odabrani na osnovu četiri različita, nezavisna, nasumice odabrana uzorka stanovnika u okviru projekta North Karelia i studije FINMONICA iz 1972., 1977., 1982., 1987. Prosek godina na početku studije bio je 50. Ova studija je obuhvatila 1432 učesnika iz Kuopio i Joensuu regiona koji su radili kognitivne testove u 1998. i 2005-2008. U cilju pronalaženja odgovora na to na koji način se vrši selekcija odnosno produžava životni vek, analize su sprovedene i među 3242 učesnika iz regiona Kuopio i Joensuu u projektu Severna Karelia/ FINMONICA koji nisu učestvovali u kognitivnim procenama korišćenjem dijagnoza demencije iz registra.