Piogeni artritis

Piogeni (akutni bakterijski, septični) artritis spada u infekcijske artritise, koji su jedini među zapaljenskim oboljenjima zglobova u kojima je poznat uzročnik, koji se nalazi u samom zglobu i direktno izaziva zapaljenje.

Uzrok nastanka

Najčešći izazivači kod dece je staphylococcus aureus, zatim haemophilus influence, streptococcus, pneumococcus. Kod mladih je najčešći izaizvač gonokok, a kod starijih stafilokok, pneumokok, streptokok, hemofilus a ređe i gram - negativni bacili (e. koli, salmonela, pseudomonas). Moguća je infekcija sa 2 ili više klica, što se najčešće događa pri direktnmom unošenju mikroorganizama u zglob u toku povrede ili pri hirurškoj intevenciji.

Klinička slika

Kliničku sliku akutnih bakterijskih artitisa odlikuje nagao početak sa pojavom jakog bola i toplog, često crvenog otoka uz ograničenu pokretljivost zahvaćenog zgloba. Češće su zahvaćeni veliki zglobovi, najčešće koleno i kuk. U oko 80 - 90% obolelih artritis je monoartikularan (na jednom zglobu). Oligo- ili poliartritis javljaju se ređe, uglavnom kod bolesnika koji već boluju od nekog hroničnog artritisa, najčešće reumatoidnog artritisa. Pojava septičnog artritisa u ovih bolesnika od posebnog je značaja jer se može predvideti i neželjeno završiti. Posebna opasnost neprepoznavanja septičkog artrtitisa postoji u starijih osoba sa hroničnim artritisom koji primaju glikokortikoide ili imunosupresivnu terapiju zbog čega je simptomatiologija infekcije slabo izražena. U ovih bolesnika treba posumnjati na pojavu septičnog artritisa ako se na pojedinim zglobovima jave izraženiji simptomi i znaci u odnosu na ostale zglobove.

Pošto septični artrtitis najčešće nastaje hematogenim putem, u kliničkoj slici su pored nalaza na zglobu prisutni i opšti znaci infekcije (sepse), a mogu biti prisutni i simptomi i znaci primarne infekcije.

Dijagnoza

Postavlja se na osnovu anamneze, kliničke slike, laboratorijskih nalaza, rendgenografije, dokaza uzročnika u sinovijskoj tečnosti.

Lečenje

Antibiotici su lekovi izbora i treba ih primeniti odmah u slučaju jasne ili sumnjive infekcije zgloba, obično već u prvim satima hospitalizacije bolesnika, čim je uzet uzorak sinovijske tečnosti za pregled. Uz davanje antibiotika neophodna je drenaža sinovijske tečnosti iglom i špricem, a kod nedostupnih zglobova i težih infekcija hirurškim putem. Istovremeno sa drenažom radi se ispiranje zglobne šupljine sterilnim rastvorom čime se odstranjuje gnoj koji sadrži proteolitičke enzime a i smanjuje se pritisak u zglobu. Ove procedure ponavljaju se više puta, sve dok ima povećane količine sinovijske tečnosti.

Imobilizacija zgloba preporučuje se radi olakšanja tegoba bolesnika i sprečavanja deformacije zglobova. Čim se znaci zapaljenja smanje, počinje se sa pasivnim vežbama, a po smirenju zapaljenja i sa aktivnim, što ima za cilj popravljanje pokretljivosti i položaja zgloba i jačanje muskulature.

U slučaju neuspeha klasičnog lečenja, potrebna je hirurška intervencija.