Pod dejstvom raznih patoloških činilaca, može se desiti da se normalna statika unutrašnjih polnih organa žene promeni, odnosno da pojedini polni organi pod dejstvom izvesnih faktora pređu iz normalnog u patološki položaj.
Fiziološki položaj materice
Materica se, kao najveći polni organ, nalazi u sredini male karlice ispod terminalne, iznad interspinalne linije, ispred rektuma a iza mokraćne bešike.
Za opisivanje njenog položaja neophodno je odrediti sledeće:
- POSITIO ili stav označava gde se uterus u celini nalazi u maloj karlici. Normalno se nalazi u osovini karlice, dno materice je u visini terminalne, a grlić u visini interspinalne linije.
- VERSIO podrazumeva nagib cele materice prema vagini. Naime, njena uzdužna osovina (tela i grlića) sa osovinom vagine stvara prav ugao. Ovaj položaj materice naziva se anteverzija materice - anteversio uteri.
- FLEXIO podrazumeva savijanje (pregibanje) tela materice prema grliću pri čemu se stvara ugao od preko 90-do 100°. Ovaj položaj materice se naziva antefleksija materice - anteflexio uteri.
Prema tome, fiziološki položaj materice je umerena anteverzija i antefleksija. Zahvaljujući rastresitom vezivnom tkivu - parametrijumu, koje se nalazi oko same materice, ona je slobodno pokretna u svim pravcima.
Promenu položaja materice mogu izazvati brojni faktori. Najčešće se dele na fiziološke (trudnoća i prepunjenost unutrašnjih organa) i patološke (tumori, eksudati, adhezije).
Promena položaja materice može biti u nivou horizontalne i vertikalne ravni. U nivou horizontalne ravni može doći do raznih varijacija u smislu ante-, retro-, latero- pozicije kako verzije tako i fleksije. Sa druge strane pomeranje u nivou vertikalne ravni, može biti u smislu podizanja - elevacije ili spuštanja-spad ili ispadanje materice. Takođe oko vertikalne osovine može doći do okretanja koje može biti uvrtanje - torzija ili obrtanje-rotacija, a ako se unutrašnja strana materice izvrne upolje to je izvrtanje - inverzija materice.
O hiperantefleksiji materice govorimo onda kada je ugao savijanja između tela materice i grlića oštar. Tada postoji znatno veći pregib korpusa prema donjem svodu vagine, a portio zadržava svoj normalan položaj.
Uzrok nastanka
Hiperantefleksija materice je u najvećem broju slučajeva kongenitalne prirode a ređe sekundarnog karaktera. Urođena hiperantefleksija skoro nikada nije samostalna pojava već je praćena hipoplazijom cele materice, genitalnim infantilizmom, poremećajem u razvoju. Sekundarna (stečena) hiperantefleksija nastaje, u većini slučajeva, posle porođaja, pobačaja kao i usled zapaljenskih promena na cervikalnom kanalu, jajnicima, jajovodima, parametrijumu i dr.
Klinička slika
Najčešći simptomi primarne hiperantefleksije su: bolne menstruacije (dysmenorrhoea) zbog hiperantefleksije, hipoplazije i suženja cervikalnog kanala, poremećaji menstrualnog ciklusa, česte i bolne mikcije.
Ovi činioci, kao i poremećaji hormonske ravnoteže u organizmu žene, mogu biti uzrok primarnom i sekundarnom sterilitetu. Ako, kojim slučajem, i nastupi trudnoća vrlo često dolazi do ranih pobačaja ili prevremenih porođaja.
Dijagnoza
Dijagnoza hiperantefleksije materice se postavlja vaginalnim pregledom, palpiranjem malog, tvrdog, hipoplastičnog a prekomerno flektiranog uterusa. U odnosu na telo materice, cerviks je duži. Cervikalni kanal je tako sužen, a orificijum uteri eksternum tačkast. Porcija je mala, nekad tanka, izdužena i upravljena prema osovini vagine.
Lečenje
Terapija kongenitalne hiperantefleksije materice može biti simptomatska i hormonska. Simptomatsko lečenje ima za cilj otklanjanje menstrualnih bolova i poremećaja. Hormonska terapija, pak, ima za cilj da primenom estrogena i gestagena, reguliše hormonski status bolesnice i potpuni razvoj materice.
Terapija stečene (sekundarne ) hiperantefleksije je bazirana na suzbijanju zapaljenskih procesa u Duglasovom špagu, parametrijama, adneksama, pomoću sulfonamida i antibiotika, nakon čega se upotrebljava tzv. podražajna terapija kao i dijatermija i hidroterapija.
Broj komentara: 0
Vaš komentar nam je veoma dragocen, molimo upišite ga ovde