Nesanica povećava rizik za samoubistvo

Ljudi koji pate od hroničnih problema sa spavanjem skloniji su da razmišljaju o samoubistvu, ili o tome da ga pokušaju, od onih osoba koje nemaju problema sa snom, poručuju američki stručnjaci sa Mičigenskog univerziteta.

Među probleme sa spavanjem spadaju suviše rano buđenje, poteškoće da se zaspi, bdenje tokom noći i drugo, a što više ovakvih problema neko ima, to je skloniji samoubilačkim mislima, planiranju ili pokušavanju samoubistva, objavio je Rojters.

"Ljudi sa dva ili više simptoma insomnije su 2,6 puta skloniji da pokušaju samoubistvo od onih koji nemaju nijedan simptom", kaže vođa pomenutog istraživanja Marcin Vojnar.

On naglašava da bi lekari probleme sa snom svojih pacijenata trebalo da imaju u vidu i kad nisu u pitanju psihijatrijski slučajevi.

Prema podacima Svetske zdravstvene organizacije (SZO), u svetu svake godine sebi oduzme život 877.000 ljudi, a na svako realizovano samoubistvo dođe 10 do 40 pokušaja.

Dosad su stručnjaci probleme sa snom dovodili u vezu sa povećanim rizikom od samoubistva samo kod ljude sa psihijatrijskim poremećajima i kod adolescenata, a nije bilo preciznijeg odgovora na pitanje da li se povezanost dva fenomena odnosi i na opštu populaciju.

Vojnar i njegov tim su odnos između insomnije i suicidalnog ponašanja proučili na 5.692 američkih muškaraca i žena, od kojih je oko trećina prijavila da je imala bar jedan poremećaj sna u proteklih godinu dana - bilo poteškoće da se zaspi, ili da se san održi tokom noći, ili da se probudi najmanje dva sata pre željenog vremena.

Rano buđenje i suicid

Pošto je uzeo u obzir faktore rizika kao što su korišćenje narkotika, depresija, godine, pol, bračno stanje i finansijski status, mičigenski tim je došao do zaključka da je sa povećanom sklonošću samoubistvu najviše u vezi neželjeno rano jutarnje buđenje.

Ljudi sa ovim problemom bili su dvostruko skloniji samoubilačkim mislima ili planiranju samoubistva, a tri puta skloniji da ga i pokušaju.

Istraživači pretpostavljaju da bi manjak sna mogao negativno da utiče na kognitivne funkcije ljudi, da dovede do slabijeg rasuđivanja i većeg osećanja beznadežnosti.

Možda izvesnu ulogu u vezi između dva fenomena igra i neki poremećaj u lučenju serotonina (koji u mozgu istovremeno ima funkciju i neurotransmitera i hormona), napominje Vojnar.

On naglašava da ovo istraživanje ukazuje na eventualnu mogućnost da se tretiranjem problema sa snom smanji rizik suicidalnog ponašanja.