Endemska nefropatija

Endemska nefropatija je porodična hronična tubulointersticijumska nefropatija koja se javlja u žarištima, endemično, duž reka Kolubare, Drine, Save i Morave. Javlja se u oblastima jugoistočne Evrope, a žarišta su potvrđena u Srbiji, Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj, Rumuniji i Bugarskoj. Bolest se klinički ispoljava kod odraslog seoskog stanovništva, obično između 30 i 50 godina starosti, sa lakom predominacijom ženskog pola.

Uzrok nastanka

Etiologija endemske nefropatije nije poznata. Kao mogući uzročnici ističu se izvesni elementi koji se nalaze u tragovima (olovo, kadmijum, silicijum), živi agensi (bakterije i virusi), gljivični i biljni toksini, genetski faktori i imuni mehanizam.

Klinička slika

Akutna faza bolesti ne postoji. Bolest je neprimetna, relativno asimptomatska i dosta dobro se podnosi, ponekad i decenijama. Opšta slabost se javlja tek u stadijumu bubrežne insuficijencije, kada je anemija izražena i kada postoji retencija azotnih produkata u krvi. Bolesnici se žale na neodređene gastrične tegobe. Povišen krvni pritisak se sreće u oko 30 - 40% bolesnika u poodmaklim fazama i kod bolesnika starije životne dobi. Ne postoje edemi bubrežnog porekla.

Bolest progredira ka bubrežnoj insuficijenciji i terminalnom stadijumu bolesti bubrega.

Dijagnoza

Postavlja se na osnovu anamneze, epidemioloških podataka, kliničke slike, objektivnog pregleda, laboratorijskih analiza, ultrazvuka, intravenske urografije, biopsije bubrega.

Lečenje

Lečenje obolelih od endemdske nefropatije, čija etiologija i patogeneza još nisu poznate, svodi se uglavnom na higijenskodijetetski režim. Izražena bubrežna insuficijencija zahteva hipoproteinski režim ishrane, korekciju anemije, antihipertenzive kod postojeće arterijske hipertenzije, a u terminalnom stadijumu i aktivno lečenje ( dijaliza i transplantacija).

Prevencija

Svodi se na preduzimanje opštih higijenskih mera u pogledu načina života, ishrane i snabdevanja pijaćom vodom iz područja koja nisu ugrožena.