Virus Parainfluenzae

Virus Parainfluenzae se ubraja u rod Paramyxovirusa, a u porodicu Paramyxoviridae. To su RNK virusi sa polimorfnim, po pravilu grubo jajastim, ali ponekad i filamentoznim virionom 150-300 nm u dijametru. Genom se sastoji od jednolančane RNK. Imaju dvoslojnu lipidnu membranu. Osetljivi su na rastvarače za masti, deterdžente, dezinficijense, UV zračenje.

Izvor je oboleo čovek ili kliconoša. Put prenošenja je kapljični, širi se aerogenim putem.

Virusi Parainfluence izazivaju brojne respiratorne infekcije, najčešće kod male dece.

Sindrom obične prehlade - Promene na sluzokoži su kataralne prirode i praii ih pojava eksudacija koja je u početku sluzava a kasnije sa superinfekcijom može postati gnojna. U kliničkoj slici nakon inkubacije od 1-3 dana javljaju se lokalni simptomi kao što su zapušenost nosa i ušiju, pojačano suzenje iz očiju, kijavica, grebanje u guši, suv nadražajan kašalj. Opšti simptomi kao što su temperatura i malaksalost najčešće nedostaju. Može da traje do nedelju dana, obično se završava ozdravljenjem. Bolest može da se komplikuje purulentnim rinitisom, sinusitisom, otitisom.

Virusna angina - preovladava upala ždrela i tonzila (krajnika), slično kao kod gnojne angine. Razlika između virusne i gnojne angine osim u uzročniku (virus prema bakteriji) postoji i u kliničkoj slici. Sluznica ždrela je crvena ali ne žarko crvena kao kod gnojne angine, eksudat nije gnojav nego sluzav, regionalni limfni čvorovi nisu izrazito bolni. Osim toga obično su kod virusne angine izraženi i drugi kataralni simptomi (sekret iz nosa, upala konjunktive oka, itd.).

Akutna respiratorna bolest (ARB) - Akutna respiratorna bolest je klinički entitet koji je ponekad teško razlikovati od gripa. Bolest se može širiti vazduhom, vodom i direktnim kontaktom. ARB se karakteriše umorom, temperaturom, groznicom i glavoboljom. Glavna razlika je ta što su kataralni simptomi kod akutne respiratorne bolesti, ukoliko se pojave, prisutni od samog početka bolesti. Kod tipične epidemije koja je ograničena na ukućane ili vrtić bolesnici su samo s temperaturom i bez lokalnih simptoma, zatim osobe s upalom ždrela, bronhitisom, pa sve do virusne upale pluća. Moguć je i razvoj sekundarne bakterijske infekcije ali ipak ređe nego kod gripa.

Akutni bronhiolitis - Bolest dece do prve godine života. Otežano disanje (dispneja), kašalj, zviždanje u grudima i produženi ekspirijum su glavni simptomi koji se obično javljaju dan dva nakon simptoma upale gornjeg respiratornog trakta (sekrecija iz nosa).. Respiratorni poremećaji dovode do smanjene koncentracije kiseonika u krvi i tkivima (hipoksija) i cijanoze, koje ako duže potraju mogu dovesti do smrti.

Akutni infekciozni laringotraheobronhitis – Karakteriše se upalom grkljana, dušnika i bronhija s izlučivanjem gustog, žilavog i lepljivog sekreta. Najčešće pogađa decu do druge godine života, a težina bolesti je veća što je dete mlađe. Bolest može početi naglo sa povišenom temperaturom i simptomima krupa (kašalj poput laveža psa, stridorozno, otežano disanje i promuklost), ili češće nakon simptoma upale gornjeg respiratornog trakta. Zbog gustog sekreta u bronhima koje dete ne može iskašljati može doći do hipoksije i cijanoze, upala ili kolapsa delova pluća, a često može doći i do ugušenja.

Izoluje se iz nazofarinegalnog sekreta. Identifikacija se vrši serološkim testovima: ELISA, RVK, RIH, imunoflorescencija.

Nema specifičnog lečenja, terapija je simptomatska. Lečenje se zasniva na mirovanju i primeni lekova i sredstava za ublažavanje opštih simptoma (obaranje povišene temperature, ublažavanje bolova, topli napitci, itd.) i sredstava za  smirivanje kataralnih simptoma (kapi za nos, sredstva za olakšavanje iskašljavanja). Ipak kliničke manifestacije kao bronhiolitis i laringotraheobronhitis zahtevaju, u većini slučajeva, pregled i mišljenje specijaliste i lečenje u bolnici. Upotreba antibiotika indikovana je samo u slučajevima kada je dokazana bakterijska superinfekcija. U većini slučajeva oporavak je brz i bez trajnih posledica, posebno kod veće dece i odraslih.