Dr Nenad Živković: Endoskopska operacija kičme

Najčešći razlog bola u kičmi, koji oseća preko 80 odsto stanovništva jeste diskus hernija. Kod diskus hernije dolazi do uklještenja nerva usled pomeranja međupršljenskog diska. Do ovoga dolazi usled naglih pokreta, podizanja teškog premeta ili usled intenzivne fizičke aktivnosti.

Neurohirurg, doktor Nenad Živković, govorio je o endoskopskoj operaciji kičme, koja je jedno od najmodernijih rešenja stranja koje izaziva diskus hernija.

Gde se na kičmi javlja diskus hernija?

Diskus hernija se javlja u slabinskom i vratnom, retko u grudnom, delu kičme. U mladosti, diskove kičme čini voda u najvećem delu, čak do 88 odsto. Sa starenjem disk gubi vodu i postaje podložan pucanju zbog svoje krtosti. Tada se dešava da izlazi u spinalni kanal, gde mu anatomski nije mesto, i vrši pritisak na na nerv. Tada dolazi do lučenja čestica zapaljenja i upale korena nerva. Zapaljenje dovodi do otoka nerva, što sve zajedno sa mehaničkim pritiskom predstavlja složen problem i dovodi do jakog bola i osećaja utrnutosti.

Lečenje diskus hernije: koje sve metode dolaze u obzir?

Lečenje diskus hernije je multidisciplinarno, i u njega mogu biti uključeni: lekar opšte medicine, fizijatar, neurolog, neurohirurg, ortoped,

U najvećem broju slučajeva lečenje se svodi na konzervativni tretman i rešavanje akutnog bola koji prođe za 6-8 nedelja. Ukoliko nema poboljšanja nakon perioda fizikalnog lečenja, rade se dijagnostičke procedure magnetna rezonanca ili skener, posle kojih, u slučaju dokazane diskus hernije, može da se razmišlja o operaciji, što uključuje klasične hirurške metode ili minimalno invazivne endoskopske tehnike, kao i invazivne intervencije laserske diskus dekompresije.

Upala korena nerva se u nekim slučajevima može uspešno lečiti i bioregenerativnim metodama koje uključuju PRP, matične ćelije, regenerativni serum Orthokin.

Endoskopska operacija kičme

Endoskopska operacija kičme je jedina prava minimalno invazivna operacija kojom se postiže maksimalan efekat oslobađanja nerva uz minimalnu traumatizaciju tkiva, znatno manji bol posle operacije, manje krvarenje i brži oporavak.

Prednost ove operacije je vizuelna kontrola lokalnih struktura i manja traumatizacija tkiva. U poređenju sa ostalim procedurama, ove procedure su tehnički zahtevne i izvode se sa brojnim odgovarajućim dodacima.

Endoskopska operacija kičme se izvodi u lokalnoj ili opštoj anesteziji, gde se endoskop uvodi kroz rez od sedam do osam milimetara do mesta kompresija nerva, koji je pritisnut diskus hernijom ili nekim drugim degenerativnim procesom. 

Postoje dva pristupa: medijalni, za koji je potrebna opšta anestezija, i bočni, koji se izvodi uglavnom u lokalnoj.

Najveća je razlika između klasične operativnom i bočnog pristupa. Bočnim pristupom se izbegava sam kičmeni kanal, živci ostaju netaknuti, isključuje se mogućnost povrede, epiduralnog ožiljka, priraslica i drugih komplikacija koje prate klasične operacije. Nema mogućnosti nastanka nestabilnosti, jer ligamenti koji stabilizuju kičmeni stub ostaju netaknuti.

Bočni pristup se radi pod lokalnom anestezijom, kroz mali rez, gde se ubacuje optički endoskop direktno u međupršljenski disk. Praktično, lekar je odmah na mestu isturenog materijala diska koji se može ukloniti pod kontrolom vida. Nakon toga se uradi zavarivanje prostora radiofrekventnom energijom kroz koji je disk izašao i ujedno se ugase receptori bola. Za revitalizaciju kičmenog diska, može se dati bioregenerativni serum.

Intervencija traje obično 30 do 45 minuta. Pacijent se otpušta ili istog dana ili nakon perioda praćenja od 24-48h.

Prednosti endoskopske operacije kičme

Endoskopske operativne tehnike omogućavaju maksimalnu vizualizaciju sa minimalnom traumatizacijom tkiva, minimalnim krvarenjem i minimalnim stvaranjem ožiljka. Radi se u lokalnoj anesteziji, te su rizici povezani sa opštom anestezijom isključeni.

Krvarenje je neznato, te nema potrebe za transfuzijom, niti postoji mogućnost stvaranja većeg ožiljnog tkiva. Endoskopskom tehnikom operacije pravi se rez svega nekoliko milimetara, rizik od postoperativnog ožiljka je vrlo nizak. Skoro da nema uništenja tkiva.

Trajanje operacije je kraća u odnosu na klasičnu, proces ozdravljenja je ubrzan i vreme oporavka je kraće. Zbog kraćeg trajanja operacije i pojava postoperativne infekcije svedena je na minimum. Pacijenti operisani na ovaj način imaju značajno manji lokalni postoperativni bol, a period oporavka je znatno kraći u odnosu na otvorene operacije

Ovu vrstu operacije nije moguće uraditi kod pacijenata sa težim stepenom degeneracije međupršljenskog diska, sa nestabilnošću kičme, pacijenti sa znakovima oštećenja kičmene moždine, deformitetima kičmenog stuba...