Stenoza pilorusa uzrokovana hipertrofijom piloričnog sfinktera spada u
najčešće anomalije gastrointestinalnog sistema i, posle ingvinalne
hernije, predstavlja najčešće stanje koje zahteva hiruršku korekciju u
prvih nekoliko meseci života. Hipertrofična stenoza pilorusa se
nasleđuje poligenski i javlja se u 1:750 ženske novorođenčadi, odnosno
odojčadi. Familijarna pojava poremećaja se nalazi u oko 15% slučajeva.
Uzrok nastanka
Etiologija hipertrofične stenoze
pilorusa nije dovoljno jasna i smatra se posledicom abnormalne lokalizacije
enterične inervacije. Najčešće se nalazi kao izolovana pojava ali, ponekad,
predstavlja samo deo generalizovanog intestinalnog pseudoopstruktivnog sindroma
ili abnormalnost udruženu sa atrezijom ezofagusa i duodenuma, malrotacijom
creva i anorektalnim anomalijama.
Klinička slika
Simptomi hipertrofične stenoze
pilorusa se obično javljaju između druge i četvrte nedelje života, a retko
ubrzo po rođenju, ili tek sa 4 - 6 meseci. Karakterišu se projektilnim
povraćanjem koje obično sledi 10 - 20 minuta nakon
obroka. U povraćanom sadržaju
se nalaze ugrušci mleka, bez žuči, a u 10-17% slučajeva i tragovi alterisane
krvi kao posledica refluks ezofagitisa. Usled upornog povraćanja želudačnog
sadržaja dete razvija dehidraciju sa hipokalijemijom i metaboličkom acidozom, a
u kasnijem toku malnutriciju i sideropenijsku anemiju. U sklopu gladovanja
često se javlja opstipacija (
zatvor), kao i depresija aktivnosti glukuronil
transferaze sa blagom nekonjugovanom hiperbilirubinemijom. U prvoj fazi bolesti
dete ima očuvan apetit i manofestuje razdražljivost, a sa razvojem malnutricije
postaje apatično i letargično.
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu kliničkog
pregleda, ultrazvuka, ređe radiografskim pregledom sa barijumom.
Lečenje
Terapija izbora je ekstramukozna
piloromiotomija po Ramstedtu. Pre hirurške intervencije je neophodna korekcija
dehidracije, elektrolitnog i acidobaznog disbalansa. Postoperativna prognoza je
dobra.
Komentari: 6 |